In gesprek met
Marjo Dirks

Mijn naam is Marjo Dirks en ik ben Beeldenmaker. 

 

Hoe lang ben je beeldenmaker?

Als kind was ik al bezig met plakken, knippen, knutselen, naaien. Na mijn middelbare schooltijd kon het niet anders dan dat ik een creatieve studie ging doen. Na drie jaar Design Academie stapte ik over naar de leraren opleiding Handvaardigheid en Tekenen in Tilburg. Hiermee kreeg ik een mooie basis mee op het gebied van beeldende technieken, kunst, vormgeving en educatie en kwam ik in Tilburg terecht.

Ik werk met veel verschillende materialen, hout en textiel zijn favoriet en in alles is kleur van belang. Twintig jaar geleden werd ik vakleerkracht beeldend op Jan Ligthartschool Rendierhof. In de vijftien jaar dat ik daar was leerde ik goed lesgeven. Tien jaar geleden ben ik met Linda van Os samen de Bakfietsjuf begonnen. We verzorgen beeldende workshops in en rondom Tilburg. 

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Inspiratie is er altijd, overal is iets te zien. Ik ben heel nieuwsgierig en ben altijd alert op wat ik om mee heen zie op straat, in de winkel, in de krant. Als ik wat extra’s kan gebruiken ga ik naar het museum. PARK, de Pont en het Textielmuseum zitten om de hoek, even binnenlopen en ik kan er weer tegen. Ik wil dan zo snel mogelijk naar huis om zelf aan de slag te gaan.

 

Welke thema’s zijn belangrijk in het beoefenen van je kunstvorm?

De laatste jaren ben ik actief als beeldend docent op basisscholen maar ook als uitvoerder in buurtcultuur. Ik werk graag vanuit een thema en bedenk daar een passende vorm voor. Dit geldt vooral voor scholen. Voor mijzelf is duurzaamheid een belangrijk thema; respectvol met materiaal omgaan, hergebruik van materialen, de kracht en kwetsbaarheid van de natuur.

Wat wil je met het uitoefenen van je kunstvorm bereiken, wat is je doel?

Ik hou er van om mijn liefde voor het maken te delen. Te delen met schoolkinderen, buurtbewoners en voorbijgangers. Als ik met mijn handen aan het werk ben: voel ik mij rustig, compleet en verbonden. Als het werk klaar is ben ik vaak blij en trots, een tevreden mens.  Onze leefwereld is zo gericht op het hoofd, het denken. Ik wil mijn medemens laten voelen en ervaren hoe fijn het is om met je  handen aan de slag te gaan. Dat er veel voldoening zit in het zelf doen, meer dan in status of geld.

Wie zijn je helden / van wie heb je het meest geleerd?

Als kind was ik weg van Vincent van Gogh: de levendige en kleurrijke schilderijen brachten mij een nieuwe wereld. Ondertussen zijn heel veel kunstenaars en vormgevers voorbij gekomen die mij inspireerden. Ik hou van mensen die daadkrachtig zijn, hun eigen weg weten te vinden. Op het moment ben ik fan van het werk van Nina van de Ven, Marieke Vromans en Sigrid Calon, allen uit Tilburg. En ik kijk graag naar hoe Ton Lammers van Kunstlab en Paul van Osch met zijn Kunstknustkist creativiteit bij de leerlingen brengt.

Wat beschouw je als je grootste mislukking?

Ik vind dit een moeilijke vraag. Ik heb door de jaren geleerd dat alles wat misgaat je ook wat brengt. Zo probeer ik ook altijd te kijken: wat is de boodschap voor mij of hoe kan ik het keren tot iets positiefs. Ik zei ooit bij het maken van een etalage bij een kapper dat ik mijn haar niet zo belangrijk vind. Het werk kreeg geen vervolg. Sinds die tijd ben ik mij meer bewust van andermans perspectief. Al zorgt mijn impulsiviteit en enthousiasme er nog vaak voor dat ik er iets uitflap en dat later moet rechtzetten.

En je grootste succes?

Mijn grootste succes is dat het me in Corona tijd gelukt is om niet helemaal stil te vallen maar me te verbinden met anderen door mijn dagelijkse en later wekelijks etalageraam. Daarnaast heb ik meerdere over en weer projecten opgezet. Iedereen maakt een beeld in een boekje of doosje. Dat beeld gaat naar een ander en die reageert erop met een eigen beeld. Zo ontstaat een keten van beeldende gesprekken. Het is fijn om in relatie tot een ander te creëren. Ik hou ervan om te zorgen dat er publiek is die je werk kan zien. Een succes van langer geleden komt nu in mij op. Eind jaren negentig woonde ik naast de ingang van de Pont. Daar heb ik ruim 300 etalages gemaakt voor de voorbijganger. Met thema’s rondom seizoen, feestdagen en actualiteiten. Toen er op een dag een lantaarn recht voor het raam werd geplaatst is het me gelukt om deze een meter te laten verzetten.

Waar wil je over 10 jaar mee bezig zijn, of wat zou je willen hebben bereikt?

In de stilte van de Coronatijd heb ik bedacht dat ik mij wil inzetten voor Nabijheid.

Voor de mensen in je directe leefomgeving, mijn wijk hier in oud-Noord, voor de stad. In november 2021 begon het de kunstwandeling Theresia. Eind december trokken we in 6 dagen tijd de actie Theresia Geeft voor Broodnodig uit de grond. Nu staan de culturele dagactiviteiten in de steigers voor Wilhelminapark viert de zomer. Op de achtergrond zijn we al bezig voor de muziekwandeling in november 2022 en ga ik in september samen met bewoners in de wijk Hasselt een Mozaiekmuur maken. De komende jaren hoop ik nog meer kunstactiviteiten te kunnen organiseren en uitvoeren in mijn nabije omgeving. De ideeën komen met de tijd en in die flow werk ik ook. De ene activiteit lokt de volgende uit.

Wat wil je verder nog kwijt?

Ik hou ervan om uit te gaan van groepen/activiteiten die er al zijn. Je hebt dan een basis waar je op kan inzetten en iedere extra deelnemer kun je inbedden in het geheel.

"Ik zou het leuk vinden om aan te sluiten bij Kaapstad, 
een maakdag voor kinderen vanuit de ontregeling."

Of een fotografieproject waarbij mensen die niet gezien worden in het licht worden gezet zoals bewoners van Traverse, hier uit de straat of de mensen die door Broodnodig geholpen worden.

Welke vrijetijdskunstenaar verdient volgens jou de spotlight volgende maand?

Ton Lammers is kunstenaar en kunsteducator. Met Kunstlab doet hij al jaren mooie dingen voor de Pont en de Lustwarande. Hij benaderd kunsteducatie echt vanuit de kunsten en heeft ook nog eens de vaardigheid om dit te combineren met techniek. Een combinatie om te koesteren.